Kiedyś to się mówiło Murzyni, ale ponieważ nie chcę się narażać, więc piszę o… i właśnie nie wiem: o Afroamerykanach czy afro-Amerykanach? A może jeszcze inaczej?

Odmiana nazw osobowych zakończonych na -anin sprawia nieco kłopotów (Amerykanów czy Amerykaninów, Korsykan czy Korsykanów, franciszkan czy franciszkanów itp.), dlatego postaramy się dzisiaj bliżej im przyjrzeć.

Kiedy pisze się jakiś, a kiedy jakichś? A może te słowa są wymienne? Chodzi o zdanie typu Szukam jakichś (jakiś?) ciekawych książek do poczytania.

SMS-y, a nawet esemesy, na dobre zagościły w naszej rzeczywistości. Ich wysyłanie nie sprawia nam raczej problemów, natomiast ich pisownia, odmiana i wymowa – już tak. Dziś postaramy się omówić wszystkie pułapki czyhające na nas w SMS-ach :)

Powszechne jest ciągle nieoddzielanie przecinkiem od reszty zdania imiesłowowych równoważników zdania, a prościej mówiąc – nieoddzielanie imiesłowów na –ąc, -wszy oraz -łszy, czyli np. śpiewając, pisząc, będąc itp. Jaka więc jest poprawna interpunkcja?

Zasady interpunkcji polskiej owiane są, niestety, wieloma mitami. Jednym z nich jest choćby ten, że przed i nie stawia się przecinka. Czy zatem przecinek przed i może się pojawić? Odpowiedź jest prosta: oczywiście!

Wprowadzanie wypowiedzi bohaterów w tok monologu narratora nie jest nauką łatwą ani małą. Ta z pozoru czysto techniczna kwestia wiąże się z zagadnieniem wewnętrznej epistemologii tekstu, to znaczy: jak się ma wiedza narratora do „rzeczywistości” świata przedstawionego, jak się do niej ma wiedza bohaterów, wreszcie – co narrator wie o świadomości opisywanych przez siebie postaci.

Jest coś takiego jak aliteracja i wiem, co to takiego, ale kilka razy już się spotkałam ze zdaniem, że jest ona błędem. Czy naprawdę trzeba jej za wszelką cenę unikać, czy olać i zająć się sprawami naprawdę błędnymi? Dla mnie w aliteracji nie ma nic złego, może się jednak mylę.