Słyszałam ostatnio, że nie ma takiego słowa jak trzysetny, i się bardzo zdziwiłam. To jak przeczytać wyrażenie 300. rocznica?
Zgadza się, takiego wyrazu słowniki nie notują. Odmiana liczebników porządkowych określających kolejne setki wygląda następująco:
100. – setny,
200. – dwusetny,
300. – trzechsetny,
400. – czterechsetny,
500. – pięćsetny,
600. – sześćsetny,
700. – siedemsetny,
800. – osiemsetny,
900. – dziewięćsetny,
1000. – tysięczny.
Jak widać, liczebniki trzechsetny (nie: trzysetny) oraz czterechsetny (nie: czterysetny czy czterosetny) są tutaj niejako wyjątkami, różnią się budową od pozostałych liczebników. Warto jednak pamiętać, że ta różnica dotyczy tego liczebnika tylko wówczas, gdy nazywa okrągłe stulecia – mówimy (piszemy) więc trzechsetny, ale trzysta piąty (nie: trzechsetny piąty); czterechsetny, ale czterysta dziesiąty (nie: czterechsetny dziesiąty) – zgodnie z zasadą, iż w przypadku liczebników porządkowych odmieniamy tylko człony dziesiątek i jednostek).
Ta niecodzienna budowa dotyczy też rzeczowników nazywających stulecia. Poprawnie jest więc: trzechsetlecie (nie: trzystulecie), czterechsetlecie (nie: czterystulecie).
Jeśli zaś zapisujemy te liczebniki cyframi, warto pamiętać o poprawnej pisowni, tj. z kropeczką, a nie z końcówkami fleksyjnymi, czyli: 300. rocznica (nie: 300-a, 300-na itp.). O pisowni liczebników porządkowych pisaliśmy niedawno w artykule Liczebniki porządkowe – 3-go Maja, 3-ego Maja czy 3 Maja? – zachęcam do jego lektury.
Co ciekawe, o ile trzysetny w Googlach (13 400 wyników) jest liczniejszy od formy trzechsetny (3450), o tyle czterechsetny okazuje się częstszy (6600) od niepoprawnej formy czterysetny (1600).
Dodaj komentarz