Uprzejmie proszę o poradę w następującej kwestii. Leatherface to psychopatyczny morderca z serii horrorów pt. Teksańska masakra piłą mechaniczną. I tu następuje kłopot z odmianą, bo o kim są te filmy? O Leatherface’ie? O Leatherfasie? O Leatherface’u? O Leatherfejsie? Pozostałe przypadki raczej nie sprawiają problemu (no, może narzędnik trochę: powinno być z Leatherface’em, czyż nie?). Proszę zatem o wyjaśnienie, jak powinien brzmieć Leatherface w miejscowniku. Bardzo dziękuję i pozdrawiam.
Rzeczywiście, odmiana tego nazwiska może początkowo wydawać się kłopotliwa. Ale tylko na pozór.
Leatherface [wym. Lederfejs] odmienia się dokładnie tak jak Joyce [wym. Dżojs], a zatem:
M. Leatherface,
D. Leatherface’a,
C. Leatherface’owi,
B. Leatherface’a,
N. Leatherface’em,
Ms. Leatherfasie (tak jak: Joysie),
W. Leatherfasie.
Taka, a nie inna odmiana wynika z zasady 66.3 w WSO:
„[245] 66.3. Jeśli w którymś przypadku gramatycznym brzmienie głoski kończącej temat nazwiska jest w języku polskim inne niż w języku oryginalnym, wówczas zakończenie tego nazwiska piszemy zgodnie z pisownią polską, a -e nieme i apostrof – jeśli występują – pomijamy:
Grant [Grant], z Grantem, o Grancie;
Joyce [Dżojs], z Joyce’em, o Joysie;
Barthes [Bart], z Barthes’em, o Barcie;
Ingres [Ęgr], z Ingres’em, o Ingrze;
Mauriac [Moriak], z Mauriakiem, o Mauriacu;
Proust [Prust], z Proustem, o Prouście;
Remarque [Remark], z Remarkiem, o Remarque’u;
Robespierre [Robespier], z Robespierre’em, o Robespierze;
Ronsard [Ronsar], z Ronsardem, o Ronsardzie;
Inne przykłady: Descartes – o Descarcie, Combes – o Combie, Manet – Manecie”.
Dodaj komentarz