Jak brzmi wyraz konto w celowniku? Kilkakrotnie spotkałam się z formą koncie, ale dla mnie brzmi to jakoś dziwnie, wydaje mi się, że powinno być raczej kontu. Która forma jest poprawna?
Ma Pani rację: poprawna forma celownika to kontu, błędna zaś – *koncie.
Forma koncie (z końc. -e) nasuwa się zapewne jako analogia do celownika niektórych rzeczowników rodzaju żeńskiego, których temat kończy się spółgłoską twardą (m.in. spółgłoską t), np.: krosta – kroście, pasta – paście, krata – kracie. Taka odmiana prowadziłaby jednak do tego, że od formy koncie należałoby utworzyć mianownik… *konta.
Konto jest natomiast rzeczownikiem rodzaju nijakiego i odmienia się podobnie jak inne rzeczowniki tego rodzaju: (to) konto – kontu, (to) błoto – błotu, (to) radio – radiu itd.
Inna sprawa, że to forma miejscownika brzmi koncie, powiemy więc: debet na koncie, pieniądze na koncie itd. Celownik rzeczownik rodzaju nijakiego nigdy jednak nie przybiera końcówki -e, a zatem powiemy: temu kontu, innemu kontu itd.
Dodaj komentarz