W sprawozdaniu sportowym użyto wyrazu rezultatywny w znaczeniu rozstrzygnięty. Czy nie było to niefortunne zastosowanie rusycyzmu? Według mnie w języku polskim wyraz rezultatywny, jako pochodzący od rezultatu, a więc wyniku, oznacza, że zdarzenie (w tym wypadku mecz) można uznać za zakończone i da się określić, kto wygrał, kto przegrał lub że nie wyłoniono zwycięzcy (remis). Zatem ograniczenie znaczenia rezultatywny tylko do wyniku rozstrzygniętego uważam za niepoprawne.
Niestety trudno mi odpowiedzieć na Pana pytanie. Nie spotkałem się dotąd z żadnym użyciem słowa rezultatywny, co więcej – wyrazu tego w ogóle nie notuje SJP PWN-u: http://sjp.pwn.pl/szukaj/rezultatywny. Osobiście wzbraniałbym się przed używaniem słowa nieodnotowanego w słowniku języka polskiego.
W podanym kontekście posługiwałbym się raczej opozycją rozstrzygnięty – nierozstrzygnięty na opisanie rezultatów remisowych i nieremisowych. Obrazując to przykładami: wynik danej rywalizacji może być rozstrzygnięty (gdy jedna drużyna wygra, a druga przegra) lub nierozstrzygnięty (gdy jest remis).
Natomiast w celu przekazania informacji o końcu danej rywalizacji, np. meczu, użyłbym konstrukcji zakończyć, dobiec końca itp., które nie informują o wyniku, a jedynie o fakcie zakończenia zdarzenia. Jak rozumiem, takie właśnie znaczenie przypisuje Pan słowu rezultatywny. Myślę, że podane rodzime odpowiedniki niosą tożsamą treść.
Użycie słowa słabo przyswojonego w polszczyźnie (za takie uznałbym czasownik rezultatywny) może zaś prowadzić do zaciemnienia komunikatu z racji tego, że odbiorca może po prostu nie znać znaczenia słowa rezultatywny lub zrozumieć je opacznie.
Dodaj komentarz